Posłaniec - Listopad 2018
|
UPAMIĘTNIENIE NA CMENTARZU W MANNHEIM |
Na Polskim Polu przygotowywane jest od dawna oczekiwane upamiętnienie zmarłych Polaków spoczywających na cmentarzach w Mannheim. Chodzi zwłaszcza o robotników przymusowych oraz żołnierzy Polskich Oddziałów Wartowniczych, ale też cywilów, zmarłych w czasie wojny i po niej, aż do roku 1968. Na płycie upamiętniającej znajdą się także nazwiska tych, którzy zostali pochowani na Polskim Polu, po jego założeniu (w roku 1968). W centrum przygotowywanego pola stanie krzyż, a u jego początku będzie płyta z nazwiskami zmarłych. Znajdzie się na niej 669 nazwisk. Projekt realizuje Konsulat Polski w Monachium przy współpracy Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie.
W ramach przygotowania pola zostały zniwelowane groby, które już dawno utraciły dzierżawę. Niestety, nie udało się postawić pomnika przed pierwszym listopada, ale prace nad nim – według zapewnień Fundacji – są daleko zaawansowane.
Druga połowa pola pozostanie częścią grzebalną, na normalnych zasadach obowiązujących na Cmentarzu Głównym w Mannheim.
Przy okazji informujemy, że Polska Misja Katolicka w Mannheim nie jest właścicielem Polskiego Pola, dlatego też nie decyduje o przyznawaniu czy likwidacji grobów. BB
Pobierz Posłańca jako dokument pdf.
|
KU DOBREJ SPOWIEDZI – JAK CZĘSTO SIĘ SPOWIADAĆ – NABOŻEŃSTWA POKUTNE |
Kodeks Prawa Kanonicznego stanowi:
„Kan. 960. Indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierny, świadomy grzechu ciężkiego, dostępuje pojednania z Bogiem i Kościołem.
Kan. 988 § 1. Wierny jest obowiązany wyznać co do liczby i rodzaju wszelkie grzechy ciężkie popełnione po chrzcie, a jeszcze przez władzę kluczy Kościoła bezpośrednio
nieodpuszczone i niewyznane w indywidualnej spowiedzi, które sobie przypomina po dokładnym rachunku sumienia.
- § 2. Zaleca się wiernym, by wyznawali także grzechy powszednie”.
Czyli… nie ma innej możliwości otrzymania rozgrzeszenia z grzechów ciężkich jak tylko spowiedź św. uszna! Tak stanowi prawo!
Jednak normalna spowiedź (tzw. uszna - przy konfesjonale) to nie jedyna możliwość otrzymania przebaczenia grzechów szczególnie, jeśli chodzi o grzechy lekkie. Bóg wybacza nam winy, jeśli: prosimy Go o to w modlitwie, słuchamy Jego słowa, czynimy dobro i celebrujemy Eucharystię.
Nie ma jednak innego sposobu tak głębokiego doświadczenia Bożego miłosierdzia, jak sakrament pokuty. Dlatego też osobista spowiedź to dla katolika normalny sposób pojednania się Bogiem!
Jak często musimy się spowiadać?
Kto z powodu grzechu ciężkiego wykluczył się ze wspólnoty miłości z Bogiem, musi najszybciej, jak tylko to możliwe, przystąpić do spowiedzi!
A wszystkim tym, którzy grzechami powszednimi czyli lekkimi osłabili swoje więzy miłości do Boga i bliźnich, zaleca się usilnie, aby korzystali z niej częściej (przynajmniej raz w roku). Dobrze jest stosować praktykę co miesięczną.
Przy tej okazji warto wspomnieć bardzo krótko (bo to temat bardzo szeroki) o skrupulantyzmie. Bywają tacy penitenci, którzy wszędzie węszą grzech. Można powiedzieć, że żyją z notesikiem. Żyją i tylko czekają aż pojawi się grzech, żeby go zapisać i jak najszybciej iść do spowiedzi (czasem codziennie, co kilka dni, co tydzień).
Idą. Spowiadają się bardzo dokładnie a potem… zamiast odejść uradowanym po spowiedzi świętej, bo Pan Bóg mi przebaczył, dalej dywagują, rozmyślają, i nie dowierzają, że są w stanie łaski uświęcającej. Moi Drodzy! Wystrzegajmy się takiego myślenia!
Wystrzegajmy się takiego patrzenia na swoje życie, działanie. Ja wiem, że może być wiele powodów takiego stanu umysłu, ale proszę… WIERZMY W BOŻE MIŁOSIERDZIE!
Rada jest tylko jedna! Musisz uwierzyć, że Pan Bóg nie jest buchalterem, który skrupulatnie podlicza wszystkie najdrobniejsze nawet nasze potknięcia. Pomyśl o tym jak kochasz Pana Boga, bo On raczej to bierze pod uwagę niż wszystkie nasze czasem mimowolne potknięcia.
Zaufaj Jego bezgranicznemu Miłosierdziu. W gruncie rzeczy skrupulantyzm jest brakiem zaufania i skutkiem myślenia, że Pan Bóg kocha nas tylko gdy jesteśmy doskonali. A to nieprawda! On kocha nas i pragnie naszego szczęścia mimo naszej niedoskonałości. Owszem, trzeba dążyć do tego by nie grzeszyć czyli świadomie nie sprzeciwiać się Jego woli, ale nie wolno zapominać o Jego Miłosierdziu. Zacznij myśleć o Panu Bogu jako o kochającym Ojcu, a nie zimnym księgowym!
Kolejną formą, gdzie możemy dostąpić odpuszczenia grzechów jest nabożeństwa pokutne, kiedy to bez osobistego wyznania grzechów udziela się wszystkim tak zwanej absolucji generalnej, czyli odpuszczenia wszystkich kar i grzechów zarówno ciężkich i lekkich.
Jednak taka forma rozgrzeszenia ma zawsze charakter nadzwyczajny. Bardzo jasno mówi o tym Ojciec Święty Jan Paweł II w liście apostolskim „Misericordia Dei”, wskazując, że warunkiem jest tu np. grożące niebezpieczeństwo śmierci i brak czasu na to, by kapłan lub kapłani wyspowiadali poszczególnych penitentów.
Druga możliwość zachodzi, gdy istnieje poważna konieczność, a mianowicie, kiedy jest dużo wiernych i nie ma dostatecznie wielu spowiedników, żeby ich wyspowiadać
w odpowiednim czasie, na skutek czego penitenci (wierni) bez własnej winy muszą pozostawać przez długi czas bez łaski sakramentalnej, albo Komunii św.
Sytuacje, o których mówi dokument, są wyjątkowe! Mogą mieć miejsce np. na terenach misyjnych czy w odizolowanych wspólnotach wiernych, do których kapłan może dotrzeć jedynie raz lub kilka razy w roku.
W KAŻDYM WYPADKU PO JEDNORAZOWYM SKORZYSTANIU Z ABSOLUCJI GENERALNEJ NALEŻY POŹNIEJ PRZYSTĄPIĆ DO NORMALNEJ SPOWIEDZI OSOBISTEJ!
W tej kwestii prawo jest niezmienne!
Warto zatem zadać sobie dzisiaj pytanie: jak interpretujemy nabożeństwa pokutne organizowane w parafiach niemieckich tzw. Bußgottesdienst!
Nabożeństwa te są wspólnotową formą uczynienia rachunku sumienia i wspólnotowym przygotowaniem do indywidualnej spowiedzi i nie zastępuje jej! (Zebrał i opracował ks. Łukasz Kurmaniak)
