0002CR2

LITURGIA MSZY ŚWIĘTEJ: OBRZĘDY WSTĘPNE

W naszym cyklu rozważań zatrzymujemy się nad Eucharystią. Chcemy Ją lepiej poznać i zrozumieć; chcemy zbliżyć się do Tajemnicy, która stoi w samym centrum życia Kościoła; która powinna stać w centrum życia chrześcijanina.

Tematem obecnego rozważania będzie Liturgia Eucharystii – Liturgia Mszy świętej...

Każda Liturgia posiada pewną strukturę; przebiega w określony sposób. Z czego składa się więc Msza święta? Jak powinna wyglądać celebracja Eucharystii?

Ojcowie Kościoła mówili, że w czasie Mszy świętej Kościół zastawia przed nami dwa stoły: stół Słowa Bożego i stół Eucharystii. Jest to chyba najprostszy i najbardziej trafny opis Liturgii Mszy świętej. Składają się bowiem na nią dwie główne części: Liturgia Słowa i Liturgia Eucharystii. Wszystko zaś poprzedzone jest obrzędami wstępnymi, a kończy się obrzędami zakończenia.

Czytaj jako Pdf. 

Nie będziemy w naszych rozważaniach zastanawiać się nad historycznym rozwojem Mszy świętej, ani omawiać kształtowania się jej poszczególnych części. Warto jednak – pokrótce – uświadomić sobie, jak te poszczególne części obecnie wyglądają i w jaki sposób można w nich najlepiej uczestniczyć. Zacznijmy więc od obrzędów wstępnych. Albo może jeszcze od tej uwagi, że dobrze jest przyjść na Mszę świętą trochę wcześniej – jeżeli to tylko możliwe. Dobrze jest wyciszyć się; uświadomić sobie, że stajemy w obecności Boga.

Później – kiedy zabrzmi dzwonek na rozpoczęcie Mszy świętej – nasza osobista pobożność schodzi na drugi plan. W Eucharystii stajemy bowiem wobec Boga jako Jego Lud, jako żywy Kościół. A tu już nie ma gorszego czy lepszego, nie ma równych i równiejszych. Jesteśmy razem jako dzieci jednego Boga. I każdy - każda - jest tak samo ważny. I każdy – każda – jest tak samo potrzebny i tak samo kochany.

Uroczystą Mszę świętą rozpoczyna procesja na wejście, w której niesie się kadzidło, krzyż, świece i Ewangeliarz. Procesja ma uświadamiać nam, że jesteśmy ciągle w drodze, że podążamy na spotkanie z Chrystusem.

Ze względów organizacyjnych w normalnej procesji nie biorą udziału wszyscy wierni, ale mają włączać się w nią przez postawę stojącą i śpiew. W tym śpiewie głosy wszystkich zlewają się w jeden głos Kościoła.

Kadzidło niesione w procesji ma symbolizować naszą modlitwę wznoszoną do Boga. Kościół ma napełnić się miłą wonią świętości i modlitwy. Ten pachnący dym jest produktem spalania. Nasze modlitwy mają wznosić się do Boga, ale konieczny też jest ogień naszej ofiarnej miłości.

Do miłości nawiązuje też Krzyż niesiony w procesji. Często widzimy w krzyżu tylko symbol cierpienia, ale Krzyż Chrystusa jest przede wszystkim symbolem miłości. Miłości Bożej, która zbawiła świat; która zbawia każdego z nas. Krzyż jest najważniejszym znakiem chrześcijan.

W procesji na wejście niesione są jeszcze świece. Płomień jest symbolem Bożej obecności. Daje światło prawdy i ciepło miłości. Sam Jezus mówi o sobie: „Ja jestem światłością świata” (J 8,12) Ale mówi także do nas: „Wy jesteście światłem świata, (…) tak niech świeci wasze światło przed ludźmi…” (Mt 5,14.16)

W procesji na wejście powinien być niesiony też Ewangeliarz, w którym umieszczono czytania z Ewangelii przeznaczone na poszczególne dni.

Nie zawsze odbywa się uroczysta procesja, w której niesione są te wszystkie symbole. Jednak każde rozpoczęcie Mszy świętej ma uświadomić nam, że stajemy w obecności Boga. Stajemy z naszą modlitwą i naszą miłością.

A że we Mszy świętej chodzi przede wszystkim o miłość, ukazuje też gest, który rozpoczyna każdą Mszę – ucałowanie ołtarza. We Mszy świętej wchodzimy bowiem w przestrzeń Miłości. Miłości przez duże „M”. Miłości Boga do człowieka, ale też ludzkiej odpowiedzi na tę Miłość. Miłości człowieka do Boga. Miłości Boga do mnie i mojej miłości do Boga. Pocałunek składany na ołtarzu, to pocałunek Twarzy Chrystusa. Kapłan czyni go w imieniu nas wszystkich.

Po śpiewie na wejście i pocałunku ołtarza czynimy znak krzyża. Jak już mówiłem, to najważniejszy znak dla chrześcijan. Od niego zaczynamy każdą modlitwę; od niego zaczynamy tę szczególną modlitwę jaką jest Msza święta. Znak krzyża to też najprostsze wyznanie naszej wiary w Trójcę Świętą.

Po znaku krzyża następuje pozdrowienie wiernych. Najprostsze to: Pan z wami. Może być też bardziej rozbudowane. Zawsze jednak chodzi o uświadomienie prawdy, że pośród nas jest obecny Jezus.

Ta obecność Chrystusa w Eucharystii jest bardzo ważna. I można powiedzieć, że jest On obecny na różny sposób. Chrystus obecny jest bowiem w posłudze kapłana sprawującego Mszę świętą. I nie zależy to od grzeszności, czy świętości kapłana. Kapłana w liturgii reprezentuje Chrystusa i działa w osobie Chrystusa. Ale nie stoi on ponad wspólnotą wiernych, lecz jest właśnie dla niej, na wzór Chrystusa umywającego uczniom nogi.

Tę prawdę, że kapłan działa w Liturgii w osobie Chrystusa symbolizuje też jego ubiór. Szaty liturgiczne – na zewnątrz widzimy ornat – mają zakryć prywatną osobę kapłana i podkreślać, że działa on w imieniu Chrystusa.

Chrystus obecny jest we Mszy świętej także w swoim Słowie – o tym będziemy jeszcze mówić. W szczególny sposób obecna jest Chrystus pod postaciami Chleba i Wina – ta prawda już była i jeszcze będzie przedmiotem naszych rozważań.

Ale Chrystus obecny jest też w zgromadzonym ludzie; jest obecny pośród nas. Sam obiecał przecież: „Gdzie dwaj albo trzej zebrani są w imię moje, tam jestem pośród nich.” (Mt 18,20)

Na Mszy świętej nie jesteśmy jakąś przypadkową zbieraniną. Jesteśmy zgromadzeniem, które zwołał sam Bóg i w naszym Zgromadzeniu jest Bóg obecny.

Po pozdrowieniu wiernych można wprowadzić w tajemnicę dnia, a później następuje Akt pokuty. To kolejna ważna część obrzędów wstępnych. Stając wobec Boga uznajemy naszą małość i grzeszność. To nie nasze zasługi umożliwiają nam spotkanie z Bogiem. Takie spotkanie jest zawsze owocem Bożej łaski. Stając wobec Świętego Boga uświadamiamy sobie naszą słabość i grzeszność. I uświadamiamy sobie, że zawsze potrzebujemy Bożego miłosierdzia.

Akt pokuty jest jak modlitwa celnika, który stał u progu świątyni i prosił: „Boże, bądź miłosierny dla mnie, grzesznego.” (Łk 18,13) I właśnie jego modlitwa została wysłuchana.

Obecnie w liturgii możliwe są cztery formy aktu pokuty, wśród nich pokropienie wodą święconą, które czasem stosujemy. Dopełnieniem aktu pokuty jest aklamacja „Panie, zmiłuj się nad nami”, jeżeli nie występowała ona w samym akcie pokuty.

Wreszcie następuje radosny hymn uwielbienia: Chwała na wysokości Bogu. Ten hymn śpiewa się lub recytuje we wszystkie niedziele i święta z wyjątkiem Adwentu i Wielkiego Postu.

Później następuje modlitwa dnia, tzw. kolekta. Ta modlitwa jest zebraniem naszych indywidualnych modlitw i włączeniem ich w jedną modlitwę Kościoła.

Odpowiedź „Amen” na końcu tej modlitwy jest naszym „podpisem”; jest uznaniem: tak, to jest nasza modlitwa. Warto więc wsłuchać się w jej słowa. A ona zawsze zanoszona jest do Boga Ojca, przez Chrystusa w Duchu Świętym. Taki powinien być zresztą kierunek każdej chrześcijańskiej modlitwy: do Boga Ojca, przez Chrystusa, w Duchu Świętym. Kolekta kończy obrzędy wstępne. Po niej następuje Liturgia Słowa. Ale o innych częściach Mszy świętej następnym razem. 

I może ktoś zapyta, po co tak dokładnie? Przecież można uczestniczyć we Mszy świętej nie wiedząc tego wszystkiego. Można… Ale nasze uczestnictwo ma być świadome; ma być pełne. Dlatego ważne jest, by poszczególne części Mszy świętej; by znaki i symbole dobrze poznać. Może wtedy będziemy potrafili przeżywać Mszę świętą piękniej. I wtedy stanie się ona naszym spotkaniem z Bogiem. I będzie pragnieniem serca. Ks. Bogusław Banach

 

witamy head„Człowieka (…) nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani czym jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie''
Jan Paweł II, Warszawa 1979

Serdecznie witamy na stronie internetowej Polskiej Misji Katolickiej w Mannheim! Wszystkim odwiedzającym tę stronę życzymy Bożego błogosławieństwa.

Nabożeństwa w Mannheim

Wszystkie Msze święte i nabożeństwa w St. Matthäus-Spitalkirche (68159 Mannheim, E6,2)
Msza święta w języku polskim
Sobota  godz. 18:30
Niedziela  godz. 9:30
  godz. 11:30
Środa  godz. 18:30
Piątek  godz. 18:30
Pierwszy czwartek m-ca  godz. 18:30
   
Adoracja Eucharystyczna
Pierwszy czwartek m-ca godz. 19:00 - 19.30
Pierwszy piątek m-ca  godz. 17.00 - 18.30
Pierwsza sobota m-ca  godz. 19.30 - 21.00
Ostatnia sobota m-ca godz. 17.30 - 18.30
   
Okazja do spowiedzi świętej
Środa, piątek, sobota godz. 18.00
Pierwszy czwartek m-ca godz. 18:00
Pierwszy piątek m-ca godz. 17:00
Pierwsza i ostatnia sobota m-ca godz. 17.30

Kontakt z biurem misji