POSŁANIEC - Styczeń 2020
Albowiem Dziecię się nam narodziło,
Syn został nam dany (…)
Iz 9,5
|
EUCHARYSTIA - ADORACJA |
W Katechizmie Kościoła Katolickiego możemy przeczytać: „Adoracja jest zasadniczą postawą człowieka, który uznaje się za stworzenie przed swoim Stwórcą. Wysławia wielkość Pana, który nas stworzył, oraz wszechmoc Zbawiciela, który wyzwala nas od zła. Jest uniżeniem się ducha przed "Królem chwały" (Ps 24, 9-10) i pełnym czci milczeniem przed Bogiem, który jest "zawsze większy". Adoracja trzykroć świętego i miłowanego ponad wszystko Boga napełnia nas pokorą oraz nadaje pewność naszym błaganiom. (KKK 2682)
Przypomnijmy sobie to wydarzenie, gdy pasący owce Mojżesz przyszedł do Bożej góry Horeb. Tam zauważył płonący krzew. Zadziwiło go, to, że krzew płonął, ale się nie spalał. Podszedł więc do krzewu, a wtedy usłyszał:
„Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą». (Wj 3,5)
Na adoracji stajemy wobec trzykroć świętego Boga. A do Świętego powinniśmy zbliżać się z pokorą, czcią i szacunkiem, uznając swoją kondycję stworzenia; uniżając swojego ducha przed Tym, który jest Królem Chwały.
Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą». (Wj 3,5)
Adoracja eucharystyczna jest możliwa dzięki Obecności Chrystusa pod postaciami Chleba i Wina. Dopóki trwają postacie eucharystyczne, ta Obecność trwa również.
To może jedna z najtrudniejszych tajemnic naszej katolickiej wiary. Chrystus, który pozostaje z nami pod postacią Chleba, także poza Mszą świętą. I możemy do Niego przyjść; i możemy Go adorować…
I może ktoś zapytać: dlaczego Bóg posłużył się takim prostym znakiem?... Dlaczego Jego obecność nie jest bardziej dobitna?...
W Starym Testamencie istniało przekonanie, że nie można widzieć Boga twarzą w twarz i pozostać przy życiu. Wypływało ono z wielkiego strachu przed Świętym.
I chociaż bojaźń Boża nie powinna być paraliżującym strachem, to jednak to przekonanie było jak najbardziej trafne. Inna może jest tylko przyczyna, dla której człowiek, który zobaczy Boga, nie chce już wracać do życia.
Kto doświadczy Miłości Boga – twarzą w twarz – dla tego, wszystko inne jest już nie ważne, a on chciałby w tej Miłości zostać na zawsze.
I może właśnie dlatego Chrystus został z nami pod osłoną Chleba i Wina, byśmy z adoracji potrafili wrócić do codzienności. Bo adoracja jeszcze nie jest widzeniem twarzą w twarz, jak to będzie w rzeczywistości nieba.
Mimo to jednak, adoracja eucharystyczna może być coraz bardziej doświadczeniem Bożej Miłości.
I jeszcze tylko pytanie: Co robić na adoracji?...
No właśnie… Właściwie: nic! Tylko trwać i słuchać. Ale właśnie to bywa najtrudniejsze…
Niestety mamy taką tendencję, żeby Pana Boga „zagadać”. W dodatku posługujemy się przy tym gotowymi modlitwami. W czasie adoracji wspólnej, pewnie nie bardzo da się inaczej…
Ale - przynajmniej w czasie adoracji indywidualnej – pozwólmy mówić sercu. Stańmy przed Panem i otwórzmy przed Nim swoje serce. Oddajmy Mu to, czym żyjemy; to co nas niepokoi, co boli, z czym sobie nie umiemy poradzić. Oddajmy też nasze radości.
To na początek... Żeby później potrafić milczeć… I słuchać tego, co chce powiedzieć nam Bóg…
Bo Bóg przychodzi i mówi; tylko że najczęściej Go nie słyszymy, schowani za parawanem gotowych modlitw, które koniecznie wszystkie musimy wypowiedzieć…
Że kiedy milczymy pojawiają się rozproszenia?... Że wracają wszystkie sytuacje, które właśnie były i sprawy, które jeszcze trzeba załatwić?...
To je też oddajmy Bogu. I kiedyś wreszcie będziemy mogli przed Bogiem pomilczeć.
I znów sięgnijmy do Starego Testamentu. Znamy historię Eliasza, który na górze Horeb miał widzenie Boga.
Najpierw były wicher, trzęsienie ziemi i ogień. W nich nie było Boga. Bóg przyszedł w szmerze łagodnego powiewu.
Spróbujmy czasem pomilczeć przed Bogiem, by usłyszeć Ten łagodny powiew.
Św. Jan Vianney widywał w swoim kościele prostego rolnika, który całe godziny spędzał ze wzrokiem utkwionym w tabernakulum. Zapytany, co robi, odpowiedział: „Nic, ja patrzę na Niego, a On patrzy na mnie”.
To chyba jeden z najpiękniejszych i najtrafniejszych opisów adoracji eucharystycznej. Trwać w Obecności Boga. Patrzeć na Boga, który patrzy na mnie. Trzeba nam się tego uczyć. Amen.
Ks. Bogusław Banach.
|
SPOTKANIE RODZINY POLSKIEJ – 18.01.2020 godz.15.00 |
Spotkanie Rodziny Polskiej stało się w ostatnim czasie prawdziwym świętem rodziny. To okazja do wspólnej modlitwy i spotkania przy stole, ale też do podziwiania Jasełek przygotowanych przez dzieci, wspomagane przez dorosłych.
W tym roku także zapraszamy na Mszę świętą, Jasełka oraz poczęstunek. Tegoroczne spotkanie będzie w sobotę, 18 stycznia 2020 r., o godz. 15.00, w kościele St. Antonius w Mannheim-Rheinau.
Adres kościoła St. Antonius: Rheinauer Ring 262, 68219 Mannheim-Rheinau. Możliwość parkowania istnieje na ulicach w okolicach kościoła, także na parkingach okolicznych sklepów. Do kościoła można też dojechać tramwajem Nr 1, w kierunku Mannheim-Rheinau, przystanek: Distelsand / Mühlheimerstraße
Prosimy o podarowanie ciast i sałatek. Zapraszamy do wspólnego świętowania! Ks. BB
WIECZÓR KOLĘD – 25.01.2020 – godz. 19.30 |
Stało się już tradycją, że w okresie poświątecznym spotykamy się przy naszej parafialnej choince, by wspólnie śpiewać kolędy. Takie spotkania sprawiają, że stajemy się jedną rodziną, zebraną wokół Nowonarodzonego Dzieciątka Jezus.
W tym roku zapraszamy wszystkich chętnych w sobotę 25 stycznia 2020 r. o godz. 19.30 do sali Polskiej Misji Katolickiej (D 6,9-11).
Prosimy też o podarowanie ciast, ponieważ w czasie naszych spotkań nie tylko kolędujemy, ale to także okazja do rozmowy przy świąteczny stole. Do zobaczenia na Wieczorze Kolęd. Ks. BB
|
SPOTKANIE DLA POMAGAJĄCYCH – 01.02.2020 - godz. 19.30 |
Działalności naszej Misji wspiera swoją pomocą bardzo wiele osób. Na co dzień widać owoce ich pracy, ale często oni sami pozostają w ukryciu... Nie zawsze też udaje nam się wszystkim podziękować… Tych wszystkich więc, którzy pomagają w naszej Misji i tych, którzy w niej pracują, chcemy zaprosić - w imieniu Rady Misji - na spotkanie w sobotę: 1 lutego 2020 r. o godz. 19.30, do naszej sali (D 6,9-11). Będzie to okazja, by powiedzieć słowa podziękowania. Przewidziany jest także skromny poczęstunek. Jednak nie o jedzenie przede wszystkim chodzi, ale o to, by być razem i poczuć się wspólnotą. Serdecznie wszystkich zapraszamy! A za wszelką pomoc wielkie Bóg zapłać
