Kapłaństwo, a właściwie sakrament święceń, udziela specjalnej łaski Ducha Świętego, która czyni wyświęconego narzędziem Chrystusa i uzdalnia go do działania w Jego potrójnej funkcji Kapłana, Proroka i Króla.

Kapłani działają i nauczają nie własną mocą, jak również nie z mandatu wspólnoty, lecz w osobie Chrystusa-Głowy i w imieniu Kościoła.

Sakrament święceń składa się z trzech stopni: z biskupstwa, prezbiteratu i diakonatu.

Biskup otrzymuje pełnię sakramentu święceń. Jako następca Apostołów i członek kolegium ma udział w odpowiedzialności apostolskiej całego Kościoła. Ze święceń biskupich płynie misja nauczania, uświęcania i rządzenia.

Prezbiterzy są współpracownikami biskupa. Mają głosić Ewangelię, sprawować kult Boży, zwłaszcza Eucharystię i być pasterzami wiernych.

Diakoni są wyświęcani do posługi w Kościele, zwłaszcza głoszenia słowa, kultu Bożego, zadań duszpasterskich i charytatywnych.

Sakrament święceń ważnie przyjąć może tylko ochrzczony mężczyzna. Jest on udzielany przez włożenie rąk przez biskupa na głowę wyświęcanego i specjalną modlitwę konsekracyjną, która jest prośbą o Ducha Świętego i Jego dary, odpowiednie do posługi, do której kandydat jest wyświęcany.

Tylko biskupi ważnie wyświęceni – tzn. wyłączni w sukcesję apostolską – mogą ważnie udzielać trzech stopni sakramentu święceń.

Por. Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego, 322-336.