3 Niedziela zwykła A

Iz 8,23b-9,3; Ps 27; 1 Kor 1,10-13.17

Mt 4,12-23

(…) abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów (…)

        „Upominam was (…) w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów (…)” (1 Kor 1,10)

        Można by sądzić, że wspólnota w Koryncie miała szczęście do wielkich ewangelizatorów. Święty Paweł głosił w niej Chrystusa około roku pięćdziesiątego. Później działał tam Apollos, doskonały erudyta. Po nim prawdopodobnie nauczał w Koryncie Święty Piotr.

        I na pewno nie głosili oni siebie. Głosili Chrystusa! A jednak w tej młodej wspólnocie pojawiły się podziały.

        Powstały stronnictwa: Pawła, Apollosa, Piotra. Jeszcze inni twierdzili, że są Chrystusa. Poszczególne grupy były ze sobą skonfliktowane.

„Upominam was (…) w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów (…)” (1 Kor 1,10)

        „Czyż Chrystus jest podzielony? Czyż Paweł został za was ukrzyżowany? Czyż w imię Pawła zostaliście ochrzczeni? (1 Kor 1, 13)

        W teologii św. Pawła Kościół przedstawiany jest jako Ciało Chrystusa – Mistyczne Ciało Chrystusa. Podział w Kościele jest więc rozdzieraniem tego Ciała. Rozdzieraniem w imię przynależności do jakiegoś nauczyciela.

Ale przecież to nie Paweł, nie Apollos i nie Piotr zostali ukrzyżowani. I nie w ich imię dokonuje się chrzest. Nie oni są Zbawicielami.

        Tylko w Chrystusie jest źródło Zbawienia! Tylko w Jego Krzyżu!

Dlatego ci, którzy głoszą Ewangelię i sprawują sakramenty, muszą uważać, by nie przysłaniać sobą Chrystusa. Muszą głosić nie siebie, lecz Chrystusa…

Upominam was (…) w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów (…)” (1 Kor 1,10)

        Rozłamy w Koryncie pojawiły się bardzo szybko. I niestety nie były ostatnimi.

W historii Kościoła ciągle na nowo mamy do czynienia ze sporami i podziałami. I to zarówno na płaszczyźnie ogólnokościelnej, jak i w poszczególnych parafiach i grupach wierzących.

Ciągle na nowo Kościół - Mistyczne Ciało Chrystusa – jest rozdzierany przez różne spory. I bardzo często wynikają one z próżnych ambicji i niepotrzebnej rywalizacji, gdzie nie liczy się Chrystus i Jego Sprawa, a na plan pierwszy wysuwane są partykularne interesy poszczególnych ludzi, czy grup.

Rozłamy w Kościele…

Te najbardziej bolące, gdy chrześcijaństwo jest podzielone. Gdy jest Kościół Prawosławny i są wspólnoty protestanckie i mnóstwo innych mniejszych wspólnot z protestantyzmu się wywodzących.

Dlaczego więc tak się stało?...

Dlaczego chrześcijaństwo jest podzielone?...

Owszem u podstaw rozłamów stały często bardzo konkretne błędy w Kościele, ale też brak pokory u Jego reformatorów.

Kościół reformowali przecież i święty Dominik, i święty Franciszek; i Luter, i Kalwin.

Ale święci Dominik i Franciszek potrafili zapomnieć o sobie i pokornie czekać, aż usilna praca i modlitwa wydadzą owoc. I ostatecznie ich postawa zmieniła Kościół.

Luter i Kalwin w wielu sprawach – zwłaszcza dotyczących dyscypliny kościelnej – też mieli rację, ale zabrakło im pokory. Pojawił się więc konflikt, pojawił się ostry spór; a później trudno było się wycofać… Reformatorzy szukali oparcia w władzy świeckiej, doszedł więc konflikt polityczny, a konsekwencją wszystkiego był już rozłam. Rozłam, który boli do dzisiaj…

Rozłamy w Kościele…

Też te dzisiaj…

Ci są tradycjonalistami, a ci progresistami.

Ci „otwarci” słyszą, że zdradzają Ewangelię; ci „zamknięci”, że jej w ogóle nie rozumieją…

Ale popatrzmy też na nasze parafie i wspólnoty. Tyle jest w nich sporów. I tyle niepotrzebnej rywalizacji.

Czy jeszcze liczy się Chrystus i Jego Ewangelia?... Czy może ważnym jestem tylko ja i moja grupa?...

I wcale nie jest źle, że istnieje wiele grup i że parafie mają trochę różny profil i są w nich różne duszpasterskie propozycje. Ta wielość jest dobra.

Chrystus w Ewangelicznej scenie, którą dzisiaj słyszeliśmy, powołuje czterech Apostołów. I są oni różni. Ale wszyscy staną się Apostołami Chrystusa.

Przecież nie ma Kościoła Szymona Piotra, Andrzeja, Jakuba, Jana, Pawła, Apollosa, tylko jest jeden Kościół Jezusa Chrystusa!

I wszyscy w tym Kościele mają miejsce… Ze swoimi różnymi uzdolnieniami i darami; ze swymi charyzmatami.

Problem zaczyna się wtedy, gdy wkracza niedobra konkurencja; gdy zamiast Sprawy Chrystusa najważniejsze miejsce zajmuje interes osoby, czy grupy.

Problem zaczyna się wtedy, gdy tylko mój projekt, moje zadanie, moje stanowisko jest ważne, a wszyscy inni mogliby w ogóle nie istnieć, bo tylko przeszkadzają...

Problem zaczyna się wtedy, gdy tylko moje kółko różańcowe, moja grupa odnowy, mój ruch charyzmatyczny ma rację, a wszyscy, którzy do niego nie należą, to pewnie nawet nie zostaną zbawieni…

Czyż wielu tak nie myśli?... Czyż wielu tak się nie zachowuje?...

I naprawdę małą pociechą jest, że podobne podziały i spory istniały we wspólnocie w Koryncie – wspólnocie założonej przez najważniejszych Apostołów.

To tylko świadczy, że dwa tysiące lat chrześcijaństwa, w tej dziedzinie niewiele zmieniło. Że ciągle zaczynamy od początku.

Dlatego do nas wszystkich, jako wyrzut - ale i wezwanie - skierowane są dzisiaj słowa świętego Pawła.

„Upominam was (…) w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli.” (1 Kor 1,10)

Modlimy się o jedność chrześcijan. Módlmy się również o jedność w naszym Kościele, parafiach i wspólnotach. I próbujmy czynić tę jedność. Czynić przez przebaczenie i miłość.

O ile bylibyśmy bardziej wiarygodnymi świadkami Chrystusa, gdybyśmy stanowili jedno... Amen.

Ks. Bogusław Banach

witamy head„Człowieka (…) nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani czym jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie''
Jan Paweł II, Warszawa 1979

Serdecznie witamy na stronie internetowej Polskiej Misji Katolickiej w Mannheim! Wszystkim odwiedzającym tę stronę życzymy Bożego błogosławieństwa.

Nabożeństwa w Mannheim

Wszystkie Msze święte i nabożeństwa w St. Matthäus-Spitalkirche (68159 Mannheim, E6,2)
Msza święta w języku polskim
Sobota  godz. 18:30
Niedziela  godz. 9:30
  godz. 11:30
Środa  godz. 18:30
Piątek  godz. 18:30
Pierwszy czwartek m-ca  godz. 18:30
   
Adoracja Eucharystyczna
Pierwszy czwartek m-ca godz. 19:00 - 19.30
Pierwszy piątek m-ca  godz. 17.00 - 18.30
Pierwsza sobota m-ca  godz. 19.30 - 21.00
Ostatnia sobota m-ca godz. 17.30 - 18.30
   
Okazja do spowiedzi świętej
Środa, piątek, sobota godz. 18.00
Pierwszy czwartek m-ca godz. 18:00
Pierwszy piątek m-ca godz. 17:00
Pierwsza i ostatnia sobota m-ca godz. 17.30

Kontakt z biurem misji