Niedziela Chrystusa Króla Mannheim 2023 Rok A

Król ubogi

Ostatnia niedziela roku kościelnego nazywana jest Niedzielą Chrystusa Króla Wszechświata. Ostatni człon, mówi nam, że królestwo Jezusa nie jest ograniczone tylko jednego miejsca, ale jest królestwo wszechświata, którego nikt nie może objąć umysłem.

Dzisiaj władza królewska jest dla nas trochę abstrakcyjna, dzisiaj traktowana jako coś honorowego niż służba. Choć współczesny człowiek interesuje się co dzieje się na dworze królewskim, czego przykład mieliśmy po śmierci królowej Elżbiety.  

Królestwo Jezusa jest inne od tego co my widzimy na ziemi. Królestwo Jezusa nie jest z tego świata, o czym sam Jezus zaświadczył w rozmowie z Piłatem.

Ewangelia opis sądu w dni ostatecznym. Jezus jest przedstawiony jako sędzia, który oddziela sprawiedliwych od złych. Po raz kolejny jest nawiązanie do obrazu Dobrego Pasterza, który robi wszystko, aby powierzone pod opiekę owce miały pod dostatkiem pożywienia, i czuły się bezpieczne, ufały pasterzowi, który jest gotowy ich obronić przed nadchodzącym wilkiem.

O roli i zadaniach dobrego pasterza mogliśmy usłyszeć w pierwszym czytaniu i w psalmie rezponsoryjnym. Śmiało możemy powiedzieć, że Jezus wszystkie zadania wypełnił w sposób doskonały. On poświęcił swoje życie, po to, aby owce otrzymały je w przyszłości. Jezus swoją postawą daje nam przykład, jak my mamy postępować. Z tego będziemy na końcu czasów rozliczeni. Na końcu czasów rozliczał nas będzie Król- Sędzia, któremu Bóg przekazał pełną władzę.

Sąd ostateczny jest w centrum Ewangelii. Różne możemy mieć skojarzenia z sądem. Ale jedno jest pewne sędzia jest po to, aby rozstrzygać, wykazać co było dobre i co było złe. Jest się czego obawiać?...

Sąd opisany w dzisiejszej Ewangelii oparty jest o stwierdzenia, dotyczące czynów wobec głodnych, spragnionych, przybyszów, nagich, chorych i więźniów, z którymi utożsamia się sam Sędzia. Ci stojący po prawej stronie będą więc tymi, którzy dali jeść i pić potrzebującym, przyjęli przybyszów, przyodziali nagich i odwiedzili chorych i więźniów. Uczynili to, nie wiedząc, że tym samym usłużyli samemu Chrystusowi, który teraz w zaskakujący sposób dostrzega i osądza ich miłosierne uczynki i przeznacza do królestwa przygotowanego im od założenia świata.

Przeciwnie zaś – zdziwienie okazują ci, którzy nie spełnili uczynków miłosierdzia, ale przecież nie występowali wprost przeciwko Chrystusowi. Stojąc po stronie lewej, słyszą wyjaśnienie tej sytuacji: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili. Ich przeznaczeniem staje się wieczna męka.

Powtórzmy więc: czy mamy się czego bać? Wielu jest takich, którzy bardzo angażują się w różnorodną pomoc bliźnim. Z pewnością zdarzyły się też w naszym życiu sytuacje, w których wspomogliśmy potrzebujących: daliśmy komuś jeść, kupiliśmy coś do picia, odwiedziliśmy naszych chorych, czy więźniów – bo i tacy przecież są w naszych domach i rodzinach. Ilu z nas ofiarowało ubrania czy żywność, pomagając rodzinom z Ukrainy czy z Syrii? Ilu otworzyło swe domy dla uchodźców, czy nawet pielgrzymów? To wszystko słyszymy dziś w Ewangelii. Co nam przychodzi na myśl: czy staniemy po prawej stronie?

W pierwszym rzędzie trzeba zawsze zrobić sobie rachunek sumienia, czy nie zdarzyła się taka sytuacja, w której ktoś potrzebujący odszedł od nas z niczym. Mogło się tak zdarzyć, że nie mieliśmy czasu, ochoty, byliśmy zajęci swoimi sprawami, przełożyliśmy na inny dzień odwiedziny u chorego, zamknęliśmy drzwi przed głodnym czy spragnionym, bo może był niemiło wyglądający. Chrystus – jak się okazuje – nie zawsze wygląda jak Król na tronie. Czy jestem gotowy zaakceptować takiego Króla, Który nie ma tronu, nie ma armii i zastępów służących, ale jest ubogi, chory, odrzucony?...

Tydzień temu obchodziliśmy w Kościele Światowy Dzień ubogich. W orędziu Ojciec Święty Franciszek zapisał słowa, które znakomicie łączą się z dzisiejszą Ewangelią. Tobiasz w czasie próby odkrywa swoje ubóstwo, co czyni go zdolnym do zauważania ubogich. Jest wierny Prawu Bożemu i przestrzega przykazań, ale to mu nie wystarcza. Może okazać czynną troskę o ubogich, ponieważ na własnej skórze doświadczył ubóstwa. Dlatego słowa, które kieruje do swojego syna Tobiasza są jego prawdziwym spadkiem: „Nie odwracaj twarzy od żadnego biedaka” (4, 7). Krótko mówiąc, kiedy stajemy przed ubogim, nie możemy odwracać wzroku, ponieważ uniemożliwilibyśmy sobie samym spotkanie z obliczem Pana Jezusa. Zwróćmy uwagę na wyrażenie: „od żadnego biedaka”. Każdy jest naszym bliźnim. Bez względu na kolor skóry, status społeczny, pochodzenie... Jeśli jestem ubogi, potrafię rozpoznać, kto naprawdę jest bratem, który mnie potrzebuje. Jesteśmy wezwani do wychodzenia naprzeciw każdemu ubogiemu i każdemu rodzajowi ubóstwa, otrząsając się z obojętności i sloganów, którymi osłaniamy iluzoryczny dobrobyt.

Jeżeli słowa Ojca św. Franciszka weżniemy sobie do serca i będziemy chcieli w ubogim, potrzebującym człowieku dostrzec Jezusa, wtedy będziemy mogli spokojnie oczekiwać na spotkanie z Jezusem Sędzią.

Uroczystość Chrystusa Króla to spotkanie z Panem nieba i ziemi, który jest obecny w biednych i potrzebujących. Król Wszechświata utożsamia się ze swoimi poddanymi, staje się jednym z nas – człowiekiem, przyjmuje ludzką naturę i pozostawia swój obraz w ubogim, głodnym, spragnionym i chorym. Prośmy Go o silną i mocną wiarę, abyśmy, za takim Królem podążali. Amen.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim