Kazanie 2 niedziela zwykła rok C Mannheim.

Odpowiedzialni za Kościół

Może każdy z nas ma doświadczenie, że chciał wszystko przygotować perfekcyjne, bez żadnego zarzutu. Mogło to być ważne spotkanie w sprawie pracy, nowego zlecenia lub ważny egzamin, od którego wiele zależy albo przygotowanie uroczystej kolacji lub obiadu ze znajomymi.  Ale w ostatnim momencie, pojawia się problem, którego nie byliśmy wstanie przewidzieć! Pojawia się panika, pojawia się strach, pojawia się niepewność, bo wiemy, że nie ma dużo czasu na działanie, trzeba szukać szybkiego i skutecznego rozwiązania. Ostatecznie wszystko się udaje a powstały problem nie zostaje zauważony. To napełnia nas nadzieją, że nie wszytko w naszym życiu jest skończone, ale zawsze mogą pojawić nowe rozwiązania.

To co powiedziałem na początku, pasuje również do sytuacji małżonków, którzy zaprosili na swoje wesele gości do Kany Galilejskiej. Możemy powiedzieć, że oni mieli szczęście, bo na swoje wesele zaprosili Jezusa. Jednak słuchając Ewangelii możemy zauważyć, że o zaistniałym problemie dowiaduje się Maryja i to ona motywuje do działania Jezusa. Ważne są słowa, które Maryja powiedziała do sług, aby zrobili wszystko co im Jezus każe. To wskazuje na wiarę Maryi, która ma świadomość, że Jezus nie zostawi ludzi w potrzebie. Maryja jest dla nas przykładem wiary.

Tylko Jan Ewangelista opisuje jej obecność podczas pierwszego cudu, który Jezus uczynił. Dlatego nieprzypadkowo słuchamy tego tekstu w niedziele po chrzcie Jezusa, kiedy miało miejsce publiczne potwierdzenie, że Jezus jest umiłowanym Synem Boga. Od momentu chrztu rozpoczyna się publiczna działalność Jezusa, Który kieruje swój wzrok na człowieka i zaczyna wskazywać, że przybliżyło się Królestwo Boga. Jezus zaczyna działać mocą Ducha Świętego, Który zstąpił na Niego podczas chrztu, aby uświadomić wszystkim, że nie działa własną mocą, tylko robi wszystko w jedności z Ojcem.

Święty Paweł w drugim czytaniu daje nam wskazania, że to Duch Święty jest odpowiedzialny za różnorodność funkcji, posług, które są w Kościele. Ważne, aby mieć świadomość, że wszyscy działają w mocy tego samego Ducha, że tworzą jedną wspólnotę, pomimo różnych funkcji i posług. Każdy jednak ma swoją rolę do spełnienia, jeżeli działa w mocy Ducha Świętego. To też jest zadanie każdego wierzącego od chwili chrztu świętego, aby swoje talenty, zdolności wykorzystywać do budowania jednego ciała Jezusa, którym jest Kościół. Może sami nie zawsze mamy tego świadomość, dlatego trzeba się wsłuchać w zachętę Maryi, aby każdego dnia słuchać i wypełniać wszystko co powie Jezus.

Idąc za wskazaniem Ducha i Jezusa każdy z nas jest wezwany, aby brać odpowiedzialność za Kościół jako wspólnotę. Każdy może swoim zaangażowaniem sprawić, że Kościół będzie widoczny na zewnątrz, że Kościół to wspólnota żywa. Jednakowa jest odpowiedzialność świeckich i duchownych. Mimo różnych charyzmatów Ducha Świętego, to jest ciągłe działanie w tym samym Duchu.

Ale może pojawia się strach i paraliż, że nie dam rady, że inni są lepi. Dlatego trzeba pozwolić działać Jezusowi, aby przemienił strach w odwagę, aby przemienił zniechęcenie w motywację, smutek w radość. Każdy powinien napełnić własne stągwie wodą i przynieść do Jezusa, który przemieni je w lepsze wino. Dlatego nie patrzmy co było w przeszłości, nie porównujmy obecnych czasów z minionymi, tylko odważnie patrzmy w przyszłość. Jeżeli będzie to patrzenie razem z Jezusem i Jego Matką, to możemy śmiało powiedzieć, że nie zginiemy, nie zbłądzimy, bo z nami jest Jezus.

Jak zaznacza św. Jan pierwszy cud miał wpływ na uczniów, którzy po wszystkim uwierzyli w Jezusa. Jezus dał im znak, który zobaczyli własnymi oczami, to umocniło ich wiarę. Jezus ukazał się im jako prorok mocny w słowie i czynie, dlatego zyskał u nich szacunek. Apostołowie mają świadomość, że to jest ktoś mocny, dlatego poszli za Nim. Podobnie może być z nami. Trzeba pójść i zaufać Jezusowi, który jest gotowy każdemu przywrócić utraconą nadzieję. „Wszyscy mają nadzieję. Nadzieja jest obecna w sercu każdego człowieka jako pragnienie i oczekiwanie dobra, nawet jeśli nie wie, co przyniesie ze sobą jutro” – pisze papież Franciszek Nie wiemy, co tak naprawdę przyniesie nam jutro. A jeśli nawet pozostaje w nas jakakolwiek iskierka nadziei, to siła Bożego Ducha może ją rozpalić i sprawić, że serce nasze dzięki temu zapłonie nowym ogniem nadziei.

Bóg ma w każdym z nas upodobanie, jesteśmy dla Niego ważni. Dlatego pomimo naszych różnych trudności, kryzysów, zwątpień w siebie mamy po swojej stronie Boga, który chce nas napełniać nadzieją. Amen.

Ks. Janusz Liszka, Polska Misja Katolicka Mannheim