Uroczystość Świętych Piotra i Pawła, Apostołów (2025)

Dz 3,1-10; PS 19; Ga 1,11-20; J 21,15-19

Dz 12,1-11; Ps 34; 2 Tm 4,6-9.17-18;  Mt 16,13-19

 

Filary Kościoła

Szymon syn Jana...

Był prostym rybakiem… Porywczym i gwałtownym; pełnym dobrych chęci, ale jego wytrwałość pozostawała wiele do życzenia...

Był prostym rybakiem… I może byłby nim do końca życia, gdyby na jego drodze nie stanął Mistrz z Nazaretu.

Był jednym z pierwszych uczniów. Usłyszał: „Pójdź za mną.” (Por. Mt 4,18-20) i poszedł za Jezusem. Ale tak naprawdę nie wiedział, gdzie zaprowadzi go ta droga… Ale tak naprawdę nie do końca wiedział, kim był Jezus...

Gdy bliżej poznał Mistrza, gdy usłyszał Jego naukę, gdy zobaczył cuda, poczuł się niegodnym:

„Odejdź ode mnie Panie, bo jestem człowiek grzeszny.“ (Łk 5,8) – woła po obfitym połowie. A w zamian słyszy: „Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił.“ (Łk 5,10)        

I zostaje ustanowiony apostołem. Wymieniany zawsze jako pierwszy. Wiąże swoją przyszłość, swoje życie z Jezusem. Na dobre i na złe…

Po rozmnożeniu chleba i mowie eucharystycznej w Kafarnaum, Żydzi stwierdzają: „Truda jest ta mowa. Któż jej może słuchać?“ (J 6,60)  I odchodzą.

Wtedy Jezus pyta swoich uczniów: „Czy i wy chcecie odejść?“(J 6,67) Odpowiada on – Szymon syn Jana – „Panie, do kogóż pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy poznali i uwierzyli, że Ty jesteś Świętym Boga.“ (J 6,68-70)

A później ma miejsce to wydarzenie z okolic Cezarei Filipowej. „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?“ (Mt 16,13) – pyta Jezus. I odpowiadają wszyscy, a odpowiedzi padają różne.

Ale pada drugie pytanie: „A wy za kogo mnie uważacie?“  I wtedy odpowiada Szymon: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga Żywego.“ (Mt 16,16)  

W zamian zaś słyszy słowa o wadze niezwykłej: „Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.“ (Mt 16,18-19)

Szymon syn Jana – Piotr Opoka. Jest obecny w czasie przemienienia na górze Tabor. I ma czuwać razem z Mistrzem w Ogrojcu…

Wcześniej po raz kolejny pokazuje, że jeszcze nie zrozumiał nauki Jezusa, gdy broni się w Wieczerniku przed umyciem nóg.

W tym samym wieczerniku zapewnia. „Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię (...) Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie.“ (Mt 26,33.35)

I pewnie szokiem była dla niego odpowiedź Jezusa: „Jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz“. (Mt 26,34)

Szymon syn Jana – Piotr Opoka. W Ogrojcu nie potrafi czuwać, później ucieka, ale przecież nie chce zostawić Mistrza, wchodzi więc na dziedziniec pałacu. I tam zostaje poddany próbie: „I ty jesteś jednym z nich.“ (Łk 22,58) – „Nie znam go!“ (Łk 22,57) „Człowieku nie jestem.” (Łk 22,58) „Nie wiem, co mówisz.“ (Łk 22,60) I tak trzy razy… Aż kogut zapiał. A potem został już tylko płacz...

Trzy dni później biegnie jednak Szymon do grobu i wchodzi jako pierwszy. Ujrzał i uwierzył. (Por. J 20,3-8)

Szymon Piotr. Kocha Mistrza, więc skacze w wodę, gdy Jezus pojawia się nad brzegiem Jeziora. A po posiłku zdaje egzamin z miłości. „Szymonie synu Jana, czy miłujesz mnie więcej, aniżeli ci?“ (J 21,15)

„Tak Panie, Ty wiesz, że Cię kocham!“ (J 21,15) I tak trzy razy... A za każdym razem słyszy: „Paś baranki moje (...) Paś owce moje“ (J 21,15.16)

Szymon Piotr, Opoka. Później staje na czele rodzącego się Kościoła, jest pierwszym spośród Apostołów; odważnie wychodzi, by głosić Ukrzyżowanego, który powstał z martwych. I ginie w Rzymie. Również ukrzyżowany…

Szymon Piotr. Jeden z patronów dzisiejszego dnia.

Drugim jest Szaweł. Wykształcony, z dobrej rodziny, faryzeusz. Poznajemy go przy ukamienowaniu Szczepana. Bo Szaweł prześladuje Chrześcijan. I czyni to z wielkim zapałem.

Po to też udaje się do Damaszku. By więzić Chrześcijan. Ale w drodze dokonuje się coś niezwykłego. Światłość i Głos: „Szawle, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz?“ (Dz 9,4) Szaweł jeszcze nie rozumie, więc pyta: „Kto jesteś, Panie?“ (Dz 9,5) I słyszy: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz.“ (Dz 9,5)

Szaweł traci wzrok, by odzyskać go w Damaszku, gdy Ananiasz posłany przez Jezusa go uzdrawia. (Por. Dz 9,10-19)

I Szaweł staje się Pawłem - Apostołem narodów…

Pawłem, który przemierza ziemie cesarstwa Rzymskiego, by głosić Chrystusa. I zakłada wspólnoty, o które nie przestaje się troszczyć nawet wtedy, gdy idzie dalej. Dlatego pisze listy, a w nich poucza, wyjaśnia, upomina...

A głoszenie Chrystusa nie jest łatwym zadaniem. Sam o tym tak pisze: 

„Przez Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego.  Trzy razy byłem sieczony rózgami, raz kamienowany, trzykrotnie byłem rozbitkiem na morzu, przez dzień i noc przebywałem na głębinie morskiej. Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach od fałszywych braci; w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości, nie mówiąc już o mojej codziennej udręce płynącej z troski o wszystkie Kościoły.” (2 Kor 11,24-28)

Ale na koniec Paweł może stwierdzić: “W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem.“ (2 Tm 4,7)

Paweł Apostoł. Ginie w Rzymie, ścięty mieczem.

Piotr i Paweł. Patroni dzisiejszego dnia. Filary Kościoła…

I można się zadziwić nad tajemnicą Bożego wyboru. Dlaczego na czele Kościoła staje prosty rybak, który w chwili próby zawodzi; ucieka i zapiera się Chrystusa?...

Dlaczego Apostołem narodów zostaje człowiek, który wcześniej prześladuje chrześcijan, którego ręce są splamione krwią?...

Czy nie było lepszych od nich?... Bardziej odpowiednich do tych zadań?...

Tajemnica Bożego wyboru… I na nic zdają się ludzkie wyliczenia i rachuby. „(...) nie tak bowiem człowiek widzi, jak widzi Bóg.” (1 Sm 16,7)

Bóg posługuje się słabymi ludźmi: Wybiera kogo chce, by widoczne było, że ta przeogromna moc z Boga jest, a nie z nas. (Por. 2 Kor 4,7)

Słabość uczy człowieka pokory… Pokory i zaufania Bogu…

Tak było u Piotra i Pawła…

Jak głosi podanie Piotr miał bruzdy na twarzy od łez, które wylał, bo ciągle żałował za tamtą zdradę. A Paweł pisze o sobie: „Jestem (...) najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży.” (1 Kor 15,9)

Święci Piotr i Paweł. Filary Kościoła…

Historia ich życia, historia ich świętości ukazuje nam jeszcze jedną ważną prawdę: Nawet gdy jesteś słaby, nawet gdy się Boga zaparłeś, nawet gdy prześladowałeś Kościół, nawet wtedy nie jesteś całkiem przegrany.

Byleś tylko potrafił zapłakać i wrócić – jak Piotr. Byleś tylko zmienił postępowanie i stał się apostołem miłości – jak Paweł.

Patroni dzisiejszego dnia mówią nam, że nigdy nie jest za późno, by stać się uczniem Chrystusa; by stać się nim na serio...

Święci Piotr i Paweł. Filary Kościoła… Niech będą dla nas wzorem i niech wspomagają nas swym wstawiennictwem. Amen.

Ks. Bogusław Banach, Polska Misja Katolicka Mannheim