Kazanie Środa Popielcowa Mannheim 2024

Nawracajcie się… Pamiętaj, że jesteś prochem…

Środa Popielcowa zwykły dzień. Jak mogliśmy zobaczyć dzisiaj w mediach partie polityczne organizują spotkania ze swoimi członkami, podczas których dokonuje się podsumowania, ale również są przedstawiane plany na przyszłość, które mają służyć szczęściu i radości obywateli.

Mimo, że nie jest to święto nakazane, które zobowiązywałoby nas do uczestnictwa w Eucharystii, to jednak gromadzimy się licznie przy ołtarzu Jezusa, aby razem z całą wspólnotą Kościoła rozpocząć kolejny czas roku liturgicznego jakim jest Wielki Post.

Można śmiało powiedzieć, że w jednym jesteśmy podobni do wszystkich partii politycznych. My podobnie jak one koncentrujemy się na przyszłości. Dla nas katolików Środa Popielcowa to dzień, który rozpoczyna przygotowanie do świąt Wielkanocnych.

Każdy z nas ma swoje plany, jak ten czas wykorzystać, aby przygotować się jak najlepiej do tego co będzie w czasie Triduum Paschalnego. W przeciwieństwie jednak do polityków, nasze plany dotyczą rzeczy duchowych, wewnętrznych.

Symbolicznym elementem dzisiejszej Eucharystii jest moment, w którym kapłan posypie nasze głowy popiołem i wypowie słowa: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.  lub Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz. Obydwa wezwanie zaczerpnięte są z Pisma świętego i są istotnie związane z Wielkim Postem.

Nawrócenie - słowo, które będzie nam często towarzyszyć, każe nam w Wielkim Poście - to odrzucenie wszystkiego co przeszkadza nam w zbliżeniu się do Boga.

W pierwszym czytaniu prorok Joel wzywa nas do nawrócenia całym sercem. Serce świątynia naszego ciała, to w nim wszystko ma początek. Jak poucza Jezus, z wnętrzności człowieka pochodzą wszystkie złe rzeczy. Dlatego w Wielkim Poście mamy nawrócić się do Boga całym sercem, aby ono zostało odnowione, na wzór Serca Bożego.

W sercu człowieka ma dokonać się osobiste spotkanie z Bogiem. Ale zanim nastąpi nawrócenie, trzeba stanąć w prawdzie przed sobą, wejść i zajrzeć do swojego wnętrza, aby zobaczyć to wszystko co oddziela mnie od Boga. Autentyczne nawrócenie nie dokona się bez nazwania swoich grzechów po imieniu, bez osobistego przyznania się, że wcale nie jestem taki doskonały.

W tym miejscu konieczna jest szczerość, nie patrzenie i porównywanie się z innym, ale konkretne indywidualne spojrzenie. Jako ludzie mamy tendencje, że chcemy zmieniać wszystkich wokoło, pouczać, dawać rady. Niestety dzieje się to, bo chcemy odwrócić uwagę od siebie. Tymczasem w Ewangelii św. Mateusz wskazuje nam intencje w jakiej mamy podejmować wszelkie wielkopostne praktyki i umartwiania. Nie po to, aby wykonywać to przed ludźmi, aby mnie chwalili, ale wszystko robić w ukryciu, bo Bóg widzi i odda nam w ukryciu.

Święty Mateusz tak naprawdę pokazuje nam jak ma wyglądać Wielki Post. Nie jest ważne to co będziemy czynić i pokazywać na zewnątrz, ale to co mamy w sercu, i szukanie prawdziwej i autentycznej intencji. Dlatego zanim podejmiemy konkretne postanowienie, zadajmy sobie pytanie, co jest moim motywem, co moją intencją, dla której chce podjąć konkretną formę umartwienie.

Postarajmy się znaleźć i pracować nad naszym głównym problemem, wadą lub zaniedbaniem, a nie próbować za wszelką cenę podejmować inicjatywy, które są krótkotrwałe lub bazują tylko na emocjach, aby się innym pokazać.

W Wielkim Poście nie starajmy się również za wszelką cenę narzucać innym praktyki, pouczać. We wszystkim kierujmy się miłością, aby każdemu zostawić wybór.  

Każdy człowiek jest wolny, sam podejmuje decyzje i odpowiedzialność za swoje czyny. Wielki Post to ma być wejście do swojej osobistej izdebki i tam ma dokonać się osobiste nawrócenie. Jezus, który widzi w ukryciu odda każdego w ukryciu.

Podczas realizacji postanowienia należy zachować skromność i milczenie, aby nie rozgłaszać na prawo i lewo nad czym pracuję. Jak słyszeliśmy w Ewangelii, niech nie wie twoja ręka, co czyni prawa.   Jest to zadnie trudne, bo będzie wymagać motywacji, zwłaszcza kiedy przyjdą pierwsze upadki i niepowodzenia. Konieczną siłę czerpmy od Jezusa, Który w tym czasie daje nam przykład pokory i miłości podejmując się dzieła zbawienia człowieka przez oddanie swojego życia na krzyżu. Jeżeli pierwszą intencją naszych postanowień i praktyk będzie miłość do Boga, to nawet w momentach trudnych będziemy umieli wybierać to co będzie nam prowadzić do spotkania z miłością.

Kolejną pomocą jest wpatrywanie i rozważanie stacji drogi Krzyżowej. Jezus w drodze na Golgotę upadł, nie raz, tradycja mówi, że trzy razy. Ale po upadku powstał, aby iść dalej. Dlatego po naszych niepowodzeniach, załamaniach, również mamy powstać, aby iść dalej. Nie leżeć na ziemi, tylko wstać i nieść dalej krzyż naszych życiowych decyzji, naszego powołania a także osobistych intencji z którymi rozpoczynamy ten czas.

Jest jeszcze druga formuła, którą kapłan wypowiada, Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz. Te słowa wskazują nam na rzeczywistość przemijania. Nikt z nas nie będzie na ziemi przebywał wiecznie. Wielki Post to droga do zmartwychwstania. Jednak, aby ono mogło nastąpić konieczne jest oczyszczenie i nawrócenie. Dlatego wykorzystajmy dany nam przez Boga czas na pojednanie się z Bogiem w sakramencie pokuty, na pojednanie się z drugim człowiekiem i na pojednanie się z sobą samym.

Jednak zanim przyjdziemy do kratek konfesjonału, zatrzymajmy się szczegółowo w rachunku sumienia nad naszą postawą wiary, nad naszą postawą w kościele, nie tylko mam na myśli to co dzieje się na zewnątrz, ale wewnątrz. Jakim jestem członkiem, czy ja buduję Kościół jako wspólnotę, czy wręcz przeciwnie moja postawa prowadzi do rozbicia wspólnoty i podziałów? Jak okazuje posłuszeństwo Kościołowi, który prowadzi mnie na ziemi przez swoich przewodników?

 Jeżeli odpowiemy sobie szczerze, na postawione pytania i wejdziemy na drogę nawrócenia, wtedy nastąpi nasza autentyczna przemiana. Amen.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim