Wigilia Paschalna 2024
Lekcja Zmartwychwstania
Wielka Sobota…
Jakże skomplikowaną mieszankę nastrojów przynosi z sobą ten dzień.
Jest cisza grobu i zwątpienie tych, którzy w Chrystusie złożyli swoje nadzieje.
Kiedyś poszli za Nim. Związali z Nim swoje życie, plany i oczekiwania, a teraz wszystko padło w gruzy…
Krzyż i śmierć Mistrza położyły ostateczną pieczęć. I trudno jest wrócić do poprzedniego życia z piętnem nałożonym przez otoczenie: „I ty byłeś z nazarejczykiem Jezusem.” (Mk 14,67)
W Wielką Sobotę jest cisza, smutek i zwątpienie. Może najlepiej ten nastrój oddają słowa uczniów uciekających – co prawda dzień później - do Emaus: „A myśmy się spodziewali…” (Łk 24,21)
Chyba nie tak rzadko panuje i w naszym życiu nastrój Wielkiej Soboty, kiedy w zwątpieniu serca wołamy do Chrystusa: „A myśmy się spodziewali…” (Łk 24,21)
Ale nasza polska Wielka Sobota to też święcenie pokarmów. Rodzice i dzieci z koszyczkami i radosny gwar, jakby w oczekiwaniu na to, co dokona się wczesnym rankiem, po szabacie…
To nasze święcenie pokarmów jest jakimś przejściem od smutku Wielkiej Soboty do radości Wielkanocnego Poranka.
A pomiędzy są jeszcze obrzędy Wigilii Paschalnej.
Nowe Światło wnosimy do kościoła. Idziemy za Nim – za Chrystusem, który oświetla pogmatwane drogi naszego życia.
W Liturgii Słowa - dziś rozbudowanej - przypominamy wielkie dzieła Boga dokonywane w historii świata. Ale też w historii naszego życia, co uzmysławia nam Liturgia Chrzcielna, w której odnawiamy naszą przyjaźń z Bogiem.
W końcu w Eucharystii Chrystus Zmartwychwstały karmi nas swoim Ciałem i Krwią; daje nam siebie jako Pokarm, na życie wieczne.
Obrzędy Wigilii Paschalnej przenika już radosne Alleluja, które towarzyszy liturgii.
To radosne Alleluja związane jest z tajemnicą Wielkanocnego Poranka; z tajemnicą Zmartwychwstania Chrystusa; z tajemnicą pustego grobu.
Obrzędy Wigilii Paschalnej, to jakby wejście wraz z kobietami do groty, w której w piątek przed szabatem pochowano Jezusa, a teraz – pierwszego dnia po szabacie – jest pusta.
W Jerozolimie do dzisiaj można tam wejść i doświadczyć tajemnicy pustego grobu. Kiedyś mogłem to uczynić. Napisałem wtedy:
Grób
Dalej stoi pusty
Ludzie
W niego wchodzą
Dotykają skały
I czekają anioła
Bez niego
Trudno przyjąć
Prawdę zmartwychwstania
W dzisiejszej liturgii Kościół jest tym aniołem, który po raz kolejny tłumaczy nam lekcję Zmartwychwstania. Amen.
Ks. Bogusław Banach, PMK Mannheim
