4 Niedziela Wielkiego Postu B (2024)
2 Krn 36,14-16.19-23; Ps 137; Ef 2,4-10; J 3,14-21
Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni…
Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego... (J 3,14)
Rozmowa Jezusa z Nikodemem… W dzisiejszej Ewangelii słyszeliśmy tylko jej fragment. Pewnie ten najważniejszy… Warto jednak przybliżyć kontekst tej rozmowy.
To początek publicznej działalności Jezusa. Już po powołaniu uczniów i cudzie w Kanie Galilejskiej. Także po wyrzuceniu kupców ze świątyni, o czym słyszeliśmy w poprzednią niedzielę. Jezus przebywa ze swymi uczniami w Jerozolimie lub w jej pobliżu. Jest Pascha.
Jezus – nawet w Jerozolimie - nie jest już całkiem nieznany. Jego nauczanie i czyny musiały wzbudzić ciekawość. Ludzie zaczęli stawiać sobie pytanie: Kim właściwie jest ten nowy Nauczyciel?
Właśnie w takich okolicznościach – w nocy – przychodzi do Jezusa Nikodem, faryzeusz, pochodzący z ważnej, żydowskiej rodziny. Co istotne, Nikodem nie przychodzi wystawiać Jezusa na próbę. On naprawdę jest zainteresowany nauką Jezusa, więc chce z Jezusem rozmawiać. (Por. J 3,1-2)
Nocna pora wizyty może świadczyć, że Nikodem przychodzi do Jezusa w tajemnicy, bo boi się odrzucenia przez swoje środowisko. Noc może być też symbolem początkowej niewiary i niezrozumienia, które swoją nauką będzie rozświetlał Jezus.
Czytaj więcej...
Kazanie 3 niedziela Wielkiego Postu Mannheim 2024.
Dekalog
W pierwszym czytaniu usłyszeliśmy opis Dekalogu, dziesięciu Przykazań, dziesięciu Bożych słów, które Bóg za pośrednictwem Mojżesza przekazał Izraelitom. Dla nas Dekalog nie jest czymś obcym, większość z nas zna go na pamięć i odmawia podczas swoich prywatnych modlitw. I to jest ważne, bo przez znajomość modlitw i prawa Bożego, możemy lepiej poznać Jego samego.
Bóg dając dziesięć Przykazań okazał swoją miłość i zainteresowanie losem człowieka. Kiedy człowiek, a szczególnie chrześcijanin przyjmie przykazania jako środki prowadzące do zbawienia, jako pomoc w poznaniu Boga i samego siebie, to wypełnianie ich będzie przychodzić łatwiej, nie będzie pokusy, aby przykazania zmieniać, lub odrzucać je całkiem.
Wielki Post, to znakomita okazja, aby zastanowić się na podejściem do Bożego Prawa. Dlatego konieczne jest realizowanie wezwania, które usłyszeliśmy w Środę Popielcową, aby wejść do miejsca odosobnienia, w którym będziemy czuć się najlepiej i zastanowić się, czym są dla mnie Boże przykazania? Które przykazanie wypełniam najchętniej, a z którym mam problemy? Wtedy poznamy samych siebie i będziemy mogli lepiej dostrzec nad czym musimy pracować w czasie obecnego czasu.
Czytaj więcej...
2 Niedziela Wielkiego Postu B (2024)
Rdz 22,1-2.9-13.15-18; Ps 116B; Rz 8,31b-34; Mk 9,2-10
Trzy Góry
Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? (Rz 8,31)
Liturgia Słowa drugiej niedzieli Wielkiego Postu wyprowadza nas górę. A właściwie dzisiaj jest nawet mowa o trzech górach. Nazwijmy je roboczo: Górą Wiary, Górą Nadziei i Górą Miłości.
Góra Wiary… A właściwie Góra Próby Wiary jest treścią dzisiejszego pierwszego czytania. Abraham wyrusza w drogę, by złożyć w ofierze swoje umiłowane dziecko. Bo tak chce Bóg…
Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze (…) (Rdz 22,2)
Abraham nie dyskutuje. Nie szuka rozwiązania na własną rękę. Wcześniej było inaczej… Wcześniej Abraham próbował tak po ludzku „pomóc” Bożym obietnicom. (Por. Rodz 16,1-4; 17,17-18) Teraz milczy i wypełnia Boży nakaz. Zabiera Izaaka i idzie trzy dni, by w końcu dotrzeć na miejsce ofiary. (Por. Rdz 22,3-8)
Dla nas – którzy znamy koniec tej historii – nie jest ona zbyt dramatyczna. My wiemy, że ostatecznie Bóg nie chce śmierci Izaaka; zamiast niego ofiarowany zostanie baranek. Ale co czuło serce ojca w czasie drogi?... W czasie tych trzech długich dni i nocy… I co czuło serce ojca, gdy sięgał po nóż?...
Czytaj więcej...