Kazanie 16 niedziela zwykła rok A Mannheim 2023
Pszenica i chwast
Jakie odczucie pojawiają się w nas, kiedy słyszymy dzisiejszą Ewangelię. Do kogo jesteśmy bardziej podobni? Do sług, którzy chcą natychmiast iść do pracy i wyrwać chwast, który pojawił się na roli. A może bliżej nam do gospodarza, który ma świadomość, że podczas wyrywania chwastu mogłaby zostać uszkodzona pszenica, przez to plony będą mniejsze.
Dzisiejsza przypowieść Jezusa doskonale obrazuje zachowanie współczesnego człowieka. Współczesny człowiek nie jest cierpliwy, najczęściej działa pod wpływem impulsu, nie zastanawiając się nad konsekwencją swoich czynów, co nie raz prowadzi do większych tragedii niż na początku. Bardzo często oceniamy sytuacje widząc to co jest na zewnątrz, nie chcąc przyjrzeć się głębiej, nie szukając przyczyn sytuacji, a nawet czasem możemy znaleźć usprawiedliwienie. W tym samym kluczu oceniamy osoby, które spotykamy. Bóg nie zachęca nas do pochwalenia zła, jednak każe nam być cierpliwy, bo trzeba dać na nawrócenie, aby nie wszystkich wrzucić w ogień nieugaszony.
Patrząc dzisiaj na Kościół bardzo łatwo jest nam znaleźć chwast, który wewnątrz niszczy Kościół, ale to nie powód, aby wszędzie opowiadać, że kościół jest zły. Bardzo łatwo jest wypowiadać hasła, że Papież, Biskup, kapłan jest zły, bo nie robi tego, co my byśmy chcieli. Lub przypisywanie wszystkim duchowym, że dokonują czynów, które nie powinien wykonywać żaden człowiek. Czy to powód, aby wszystkich wrzucić w ogień nieugaszony.
Czytaj więcej...
15 niedziela zwykła A - 2023
Iz 55,10-11; Ps 65; Rz 8,18-23; Mt 13,1-23
Jaki ziarno wyda plon?
„Oto siewca wyszedł siać.” (Por. Mt 13,3)
Przypowieść wydaje się być dość prosta. Chociaż obrazu siewcy rzucającego ziarna pewnie już nigdzie nie zobaczymy. Ale przecież chyba wiadomo, że jest ziarno i jest gleba, na którą ziarno pada. A później czeka się na plon. I ten może być różny…
Może dziwi nas wyjaśnienie Jezusa, dlaczego naucza w przypowieściach. Brzmi ono trochę tak, jakby Jezus nie chciał dotrzeć ze swoją nauką do wszystkich:
„Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że patrząc nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją.” (Mt 13,13)
Z jednej strony chodzi o tak zwaną „tajemnicę mesjańską”. Nieprawdziwe wyobrażenia o mającym nadejść Mesjaszu – w którym widziano króla i doczesnego władcę - były wśród Izraelitów tak rozpowszechnione, że Jezus stopniowo objawia swą mesjańską godność, która w pełni ujawni się dopiero po zmartwychwstaniu.
Ale Jezus wskazuje też, że serca niektórych ludzi są tak zamknięte na Jego nauczanie, że mimo, iż patrzą i słuchają, nie potrafią przyjąć Jego nauki; nie potrafią pójść za Jezusem. Zbyt mocno tkwią we własnych wyobrażeniach i schematach. Ale w ostateczności nawet i je utracą…
Inaczej uczniowie Jezusa – ci którzy są otwarci na Jego nauczanie – ci są szczęśliwi. Mogą poznawać tajemnice królestwa niebieskiego.
I my wraz z nimi możemy być szczęśliwi. Przecież też patrzymy i słuchamy. Obyśmy wiedzieli i słyszeli…
„Oto siewca wyszedł siać.” (Por. Mt 13,3)
Przypowieść dość prosta. I wyjaśnia ją sam Jezus. Nie trzeba więc nic dodawać…
Ale na pewno trzeba odnieść tę przypowieść do naszego „tu i teraz”. Słowo Boże dotyka nas bowiem w naszej konkretnej sytuacji życiowej i w jakiś sposób do niej się odnosi. A my musimy próbować zobaczyć i usłyszeć w jaki.
Postawmy więc pytanie o to, jaką glebą jesteśmy? I o to, co przeszkadza w naszym życiu, by Boże ziarno wschodziło, wzrastało i wydawało plon?
Na początek trzeba jeszcze zaznaczyć, że w nas jest po trochę z każdej gleby. Ale czego jest w nas najwięcej?...
Czytaj więcej...
14 niedziela zwykła A - 2023
Za 9,9-10; Ps 145; Rz 8,9.11-13; Mt 11,25-30
Życie według Ducha
„(…) jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała - będziecie żyli.” (Por. Rz 8,13)
Życie według ciała… Życie według Ducha…
Niech to rozróżnienie - tak mocno podkreślane przez świętego Pawła - pomoże nam zrozumieć dzisiejszą Liturgię Słowa; zwłaszcza dzisiejszą Ewangelię.
Pierwsza część tej Ewangelii, to modlitwa Jezusa do Ojca. Fakt, że Jezus się modlił, Ewangeliści przekazują wiele razy. Ale same słowa modlitwy Jezusa podają rzadko. Tym bardzie watro się w nie wsłuchać.
„Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.” (Mt 11,25-26)
Najpierw sam termin „Ojciec” – aramejskie Abba, które wyraża bliskość i zażyłość dziecka z rodzicami. Wprawdzie rozumienie Boga jako Ojca narodu izraelskiego, było w Starym Testamencie obecne. Ale na modlitwie do Boga nie zwracano się w ten sposób. Pan nieba i ziemi wydawał się być zbyt wielki i daleki, by zwykły człowiek mógł Go nazwać Ojcem.
A Jezus łączy te dwie rzeczywistości. Bóg jest Panem nieba i ziemi, ale równocześnie – i nie mniej – jest Ojcem. Dlatego sam Jezus zwraca się do Boga „Ojcze” i nas również do takiej modlitwy wzywa.
Czytaj więcej...
