Kazanie Boże Narodzenie Mannheim 2024 rok C.
Nadzieja Bożego Narodzenia
Boże Narodzenie: co to jest? – Dziecko! puka do drzwi. Jest jeszcze bardzo malutkie. Ale kiedy dorośnie, kiedy wypełni swoją misję wobec człowieka, powie wyraźnie: Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli ktoś posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną (Ap 3, 20).
Te słowa znakomicie oddają prawdę i przesłanie Bożego Narodzenia. Podobnie jak do mieszkańców Betlejem przed wiekami, dzisiaj puka Jezus do naszego serca, aby do niego wejść i zamieszkać.
Bóg uniżył się do postać człowieka stając się do niego podobnym we wszystkim oprócz grzechu, przyjął postać sługi. To słowa hymnu Chrystologicznego zapisanego przez św. Pawła w Liście do Filipian.
Boże Narodzenie odsłania prawdę całkowitego uniżenia się Syna Bożego, Który nie przychodzi wśród głośnych, radosnych dźwięków muzyki, tańców, tylko w cieszy zimnej stajni. Bóg przychodzi otoczony przez zwierzęta, ponieważ serca ludzkie pozostały zamknięte, uszy ludzkie były głusze na pukanie poszukującego schronienia Syna Bożego. Dlaczego?... Bo człowiek bardziej umiłował ciemność jak piszę święty Jan w Ewangelii.
Czytaj więcej...
Uroczystość Narodzenia Pańskeigo - Pasterka (2024)
Iz 9,1-3.5-6; Ps 96; Tyt 2,11-14 Łk 2,1-14
Bożonarodzeniowe zadziwienie
No i skończyło się…
Już się skończyło…
Dzisiaj zapewne już niewiele zostało po świątecznych jarmarkach. Ot, zamknięte kramy, jeżeli nie dało się ich wcześniej wywieźć…
Ale nie ma już kolorowych światełek; nie kusi zapach grzanego wina i pieczonej kiełbasy…
Skończyło się…
Święta Bożego Narodzenia można już odhaczyć, a czas przygotowywać się do Sylwestra; a później do karnawału, który tym razem będzie bardzo długi.
Skończyło się…
Ale tak to jest, gdy pomyli się wszystkie porządki; gdy nie ma miejsca na oczekiwanie, bo wszystko musi być od razu, natychmiast…
Tak to jest…
Wtedy i Święta prawdziwego nie ma… Nie ma świętowania…
Nie ma, bo wszystko się rozmywa…
Skończyło się…
Ale to nawet dobrze…
Czytaj więcej...
Kazanie 4 niedziela Adwent Mannheim 2024 rok C
Jeszcze raz o Janie Chrzcicielu
Obecny rok liturgiczny kieruje naszą uwagę na nadzieję, a nadzieja połączona jest z radością. Uczestnicząc w ostatnią niedzielę Adwentu we Mszy świętej mamy czuć radość, z powodu wypełnienia się zapowiedzi złożonej przez Boga. Przecież jak przyjrzymy się całej historii zbawienia, to adwent rozpoczął się w momencie pierwszego upadku w raju. Już wtedy Bóg zapowiedział, że przyjdzie nowy Adam, który zgładzi grzech Adama. Dla wszystkich żyjącym i wyczekującym zapowiedzi, czas oczekiwania to był czas radości, bo każdy miał świadomość, że znajduje się pod opieka Boga i czeka na ostateczny moment przyjścia Syna Bożego na ziemię.
My żyjemy w czasach po pobycie Jezusa na ziemi, ale dla nas Adwent trwa dalej, bo wyczekujemy ponownego przyjścia na ziemię, nie wiemy, kiedy to nastąpi, bo godziny powtórnego przyjścia Jezusa, nie zna nikt prócz Boga Ojca.
Za trzy dni, będziemy obchodzili pamiątkę przyjścia Jezusa na ziemie. Aby to wydarzenie było dla nas dobrze przeżyte, nie tylko emocjonalnie, lecz również duchowo Bóg posyła nam św. Jana Chrzcielna. Dzisiaj on również towarzyszy naszym oczekiwaniom, bo w momencie przyjęcia Maryi do Elżbiety, reaguje pozytywnie, rozpoznaje przyszłego Zbawiciela. Możemy śmiało powiedzieć, że to już w tym momencie rozpoczyna się misja Jana, który miał przygotować ludzi na przyjście i przyjęcie Mesjasza.
Czytaj więcej...
