2 Niedziela Wielkiego Postu B (2024)
Rdz 22,1-2.9-13.15-18; Ps 116B; Rz 8,31b-34; Mk 9,2-10
Trzy Góry
Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? (Rz 8,31)
Liturgia Słowa drugiej niedzieli Wielkiego Postu wyprowadza nas górę. A właściwie dzisiaj jest nawet mowa o trzech górach. Nazwijmy je roboczo: Górą Wiary, Górą Nadziei i Górą Miłości.
Góra Wiary… A właściwie Góra Próby Wiary jest treścią dzisiejszego pierwszego czytania. Abraham wyrusza w drogę, by złożyć w ofierze swoje umiłowane dziecko. Bo tak chce Bóg…
Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze (…) (Rdz 22,2)
Abraham nie dyskutuje. Nie szuka rozwiązania na własną rękę. Wcześniej było inaczej… Wcześniej Abraham próbował tak po ludzku „pomóc” Bożym obietnicom. (Por. Rodz 16,1-4; 17,17-18) Teraz milczy i wypełnia Boży nakaz. Zabiera Izaaka i idzie trzy dni, by w końcu dotrzeć na miejsce ofiary. (Por. Rdz 22,3-8)
Dla nas – którzy znamy koniec tej historii – nie jest ona zbyt dramatyczna. My wiemy, że ostatecznie Bóg nie chce śmierci Izaaka; zamiast niego ofiarowany zostanie baranek. Ale co czuło serce ojca w czasie drogi?... W czasie tych trzech długich dni i nocy… I co czuło serce ojca, gdy sięgał po nóż?...
Czytaj więcej...
Kazanie 1 Niedziela Wielkiego Postu Mannheim 2024 (rok B)
Wyzwanie pustyni
W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu udajemy się razem z Jezusem na pustynię. Jak słyszeliśmy w Ewangelii, Jezus został tam poprowadzony przez Ducha. To świadczy, że pójście na miejsce odosobnienia nie było przypadkowe, ale wcześniej zaplanowane.
Jezus nie jest sam, był ze zwierzętami i aniołowie Mu służyli. Przebywanie razem ze zwierzętami jest nawiązaniem do pierwszego człowieka Adama, który przebywał sam z całą stworzoną przyrodą i nadawał im imiona. Jezus przywraca wspólną harmonię, która została zniszczona przez człowieka i od tego momentu człowiek i zwierzęta zaczęli być dla siebie wrogiem. Pobyt Jezusa razem, że zwierzętami pokazuje nam, że Bóg chce przywrócić zgodę i jedność, która panowała po stworzeniu świata, a przed grzechem pierworodnym.
Pobyt Jezusa na pustyni możemy nazwać rekolekcjami, ponieważ dla Niego jest to czas przygotowania do tego co będzie później, a więc głoszenie Ewangelii o Królestwie Bożym, wzywanie do nawrócenia, leczenie chorych i dokonywanie cudów, które zawsze są skierowane na człowieka. Jednak zanim to wszystko nastąpi konieczne jest zmierzenie się z samym sobą. Pustynia odsłania całą prawdę o człowieku.
Czytaj więcej...
Kazanie Środa Popielcowa Mannheim 2024
Nawracajcie się… Pamiętaj, że jesteś prochem…
Środa Popielcowa zwykły dzień. Jak mogliśmy zobaczyć dzisiaj w mediach partie polityczne organizują spotkania ze swoimi członkami, podczas których dokonuje się podsumowania, ale również są przedstawiane plany na przyszłość, które mają służyć szczęściu i radości obywateli.
Mimo, że nie jest to święto nakazane, które zobowiązywałoby nas do uczestnictwa w Eucharystii, to jednak gromadzimy się licznie przy ołtarzu Jezusa, aby razem z całą wspólnotą Kościoła rozpocząć kolejny czas roku liturgicznego jakim jest Wielki Post.
Można śmiało powiedzieć, że w jednym jesteśmy podobni do wszystkich partii politycznych. My podobnie jak one koncentrujemy się na przyszłości. Dla nas katolików Środa Popielcowa to dzień, który rozpoczyna przygotowanie do świąt Wielkanocnych.
Każdy z nas ma swoje plany, jak ten czas wykorzystać, aby przygotować się jak najlepiej do tego co będzie w czasie Triduum Paschalnego. W przeciwieństwie jednak do polityków, nasze plany dotyczą rzeczy duchowych, wewnętrznych.
Symbolicznym elementem dzisiejszej Eucharystii jest moment, w którym kapłan posypie nasze głowy popiołem i wypowie słowa: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. lub Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz. Obydwa wezwanie zaczerpnięte są z Pisma świętego i są istotnie związane z Wielkim Postem.
Nawrócenie - słowo, które będzie nam często towarzyszyć, każe nam w Wielkim Poście - to odrzucenie wszystkiego co przeszkadza nam w zbliżeniu się do Boga.
Czytaj więcej...
